تبادل
لینک هوشمند
آيت الله سيد جمال الدين گلپايگاني در سال 1295 ه.ق، در روستاي سعيد آباد گلپايگان و در خانواده‌اي شهره به علم، فضل و ادب، پا به عرصه وجود نهاد. نسبت شريفش با 27 واسطه، به حضرت موسي كاظم عليه‌السلام مي‌رسد.
آيت الله گلپايگاني در نه سالگي، پدر بزرگوارش را از دست داد و چند سالي را در سعيد آباد گذراند. 12 ساله بود كه در همان سامان، نزد برادران بزرگوارش، درس را آغاز كرد. وي مقداري از درسهاي مقدماتي را در موطن خود فرا گرفت و براي ادامه تحصيل، راهي گلپايگان شد. عمده علوم عربي، بلاغت و منطق را از علماي گلپايگان آموخت.
مي‌گويند كه هر روز مسافت بين سعيد آباد و گلپايگان را براي آموختن علم، پياده مي‌پيمود. ايشان چند سالي را در گلپايگان به درس و تحصيل اشتغال داشت و در سال 1311 ه.ق در سن 16 سالگي، عزم اصفهان كرد و در مدرسه الماسيه ساكن شد. او مدتي را در آن مدرسه ساكن بود تا اينكه از آنجا، به مدرسه شيخ محمد علي ثقه الاسلام منتقل گرديد.
در سال 1319 ه.ق، آيت الله سيد جمال الدين گلپايگاني، آهنگ نجف اشرف كرد و در مسير خود از گلپايگان، از سوي عالمان آن سامان مورد استقبال قرار گرفت. وي در اوايل ماه رمضان 1319 ه.ق، به نجف اشرف رسيد. آيت الله گلپايگاني از نخستين روزهاي ورود به نجف، در درس مرحوم آيت الله آخوند ملا محمد كاظم خراساني حاضر شد و از ملازمان درس ايشان گرديد. دو دوره اصول مرحوم آخوند را حاضر گشت و در بحث فقه در مباحث مختلف از آن وجود ذي قيمت بهره فراوان برد. سيد جمال الدين علاوه بر شركت در درس آخوند خراساني، از افادات مرحوم حاج آقا رضا همداني هم بهره برد. وي از ملازمان فقه فقيه عصر، سيد محمد كاظم طباطبايي يزدي، بود. همچنين، آيت الله گلپايگاني از انفاس ملكوتي آقا شيخ هادي تهراني، آخوند ملا علي نهاوندي، عالم كامل شيخ محمد بهادري و آقا سيد ابوتراب خوانساري، بهره فراوان برد.
پس از آنكه آيت الله العظمي حاج سيد ابوالحسن اصفهاني (ره) در سال 1365 ه.ق وفات يافت، آيت الله سيد جمال الدين گلپايگاني به مرجعيت شيعه نايل شد و عده زيادي از شيعيان در عراق و ايران از ايشان تقليد مي‌كردند.
آيت الله سيد جمال الدين گلپايگاني علاوه بر تربيت و تدريس در حوزه، تأليفات ارزنده‌اي را از خود به يادگار نهاد. ايشان در زمينه سرودن شعر نيز يد طولايي داشت؛ به طوري كه ديوان اشعاري كه كاملاً مذهبي و عرفاني است، از خود به جاي گذاشت. نمونه‌اي از اشعار ايشان كه بيانگر ذوق شعري ايشان را نشان مي‌دهد و هنگام تشريف به حرم حضرت امير المؤمنين علي (عليه‌السلام) سرود، چنين است:
از ازل اي مــيــر حــق ســرّ الـــه كـل مـن قـال بلـي شـد مـبــتــلا
بـنـدگـي‌ات عـرضـه بـر مـاسـوي تا كه عمرم رفت و گشتم رو سيا
شد مطاف من حـريــم كـوي تــو كعـبـه مقـصـود مـن شـد روي تو
بر هميـن بگذشت بـر ـن سـالها بـر درت اي ذوالـكـرام بـا نـالـه‌هـا
آروز دارم كـــه اي زيــبــا صــنــم آنـكـه وقــت مـرگ آيــي در بــرم
تــا بـبـيـنـم روي حــق در روي تو عـاشـقـانـه جـان دهم در كوي تو
آيت الله گلپايگاني، آثار علمي بسيار دارد، كه برخي از آنها چاپ شده است. ايشان مي‌فرمود: "من يك طاقچه تقريرات آيت الله نائيني را دارم و حدود 30 سال در خدمت ايشان بودم و تمام درسهاي ايشان را يادداشت كردم." حدود 70 سال تحصيل و تدريس، آثار علمي بسياري را به دنبال داشت كه به برخي از آنها اشاره مي‌شود:
1. رساله في جواز البقاء علي تقليد الميت
2. رساله في اجتماع الامر و النهي
3. رساله استدلالي در غيبت (رساله‌هاي ياد شده همراه 20 مسأله مهم استدلالي فقهي، در سال 1370 ه.ق، در چاپخانه حيدريه نجف اشرف چاپ شد.)
4. تقريرات درس اصول مرحوم نائيني
5. يك دوره اصول فقه به قلم خود ايشان
6. يك دوره فقه، شامل ابواب: طهارت، صلات، وصايا، اجاره، مكاسب، طلاق، قضا (ناتمام)، اطعمه و اشربه و حج
سرانجام، آيت الله سيد جمال الدين گلپايگاني پس از عمري تلاش و كوشش در جهت احياي دين و خدمات ارزنده بسيار به جامعه اسلامي، در عصر روز دوشنبه 29 محرم الحرام سال 1377 ه.ق، در سن 82 سالگي چشم از جهان فرو بست. پيكر پاكش را پس از تشييع جنازه‌اي با شكوه، به وادي السلام در نجف اشرف انتقال دادند و چون در اين قبرستان جاي مناسبي غير همان مكاني كه ايشان مي‌نشستند و فاتحه مي‌خواندند پيدا نمي‌كنند، از اين روي بدنش را در اين مكان دفن مي‌كنند. روحش شاد.
نظرات شما عزیزان:
